Błąd diagnostyczny to jedno z najbardziej poważnych przewinień, jakie może popełnić lekarz. Jego konsekwencje mogą być nieodwracalne i wpływać negatywnie na dalszy proces leczenia pacjenta. W praktyce sądowej często okazuje się, że błąd diagnostyczny wynika z braku przeprowadzenia odpowiednich badań czy konsultacji z innymi specjalistami. Często jest to także efekt niedostatecznej wiedzy i umiejętności lekarza w podejmowaniu decyzji medycznych.
Kodeks Etyki Lekarskiej określa, że lekarz powinien działać w ramach swoich umiejętności zawodowych podczas czynności diagnostycznych, zapobiegawczych, leczniczych i orzeczniczych. Brak ostrożności może prowadzić do poważnych uszkodzeń narządów i trwałych szkód dla pacjenta, co sądy uznają za winę lekarza. Pacjent nie powinien ponosić ryzyka wynikającego z błędów diagnostycznych, które nie były uwzględnione w zgodzie na zabieg.
Orzecznictwo Sądu Najwyższego potwierdza, że lekarz powinien posiadać odpowiednie umiejętności i wiedzę, aby unikać błędów diagnostycznych. Brak należytej diagnostyki przed zabiegiem operacyjnym oraz niewłaściwe postępowanie podczas samego zabiegu są uznawane za winę lekarza. Zasada Lege Artis wymaga, aby lekarz podejmował decyzje, na które ma odpowiednie umiejętności.
Wyobraź sobie sytuację, gdy od dłuższego czasu cierpisz na bóle brzucha i problemy z trawieniem. Udajesz się do lekarza, który po podstawowych badaniach diagnozuje zespół jelita drażliwego, przepisując leki przeciwbólowe i odesłując Cię do domu. Jednak bóle nie ustępują, a Twój stan zdrowia się pogarsza. Po zasięgnięciu drugiej opinii okazuje się, że problemem jest wrzód żołądka, a opóźnione leczenie sprawia, że choroba wymaga bardziej skomplikowanego i dłuższego leczenia.
Błąd diagnostyczny może mieć katastrofalne skutki, dlatego ważne jest, aby lekarze byli świadomi tego zagrożenia i starali się unikać takich sytuacji.
KATARZYNA Ciesielska
Adwokat